Αν ένας άντρας σε βρίσει δημοσίως, τον παρατάς και φεύγεις. Αν δεν σε βρίσει στο κρεβάτι, σε ξενερώνει. Τελικά έχουν δίκιο όσοι λένε πως δεν μπορούν να βρουν άκρη με τις γυναίκες.
Από τη Χριστίνα Μπίθα
«Χφκχοζδ» μου ψιθύρισε ο Στέφανος βραχνά στo αφτί. «Χφκχοζδ. ΤΙ;» του απάντησα εγώ έξαλλη. Ήδη το να προσπαθείς να ακούσεις τι σου λέει ο άλλος, ενώ είστε μπουρδουκλωμένοι, είναι μια διαδικασία αρκετά πολύπλοκη, πόσο μάλλον όταν ο παρτενέρ σου δεν είναι διατεθειμένος να σου πει και πολλά, κι αυτά που σου λέει του τα έχεις βγάλει εσύ με το τσιγκέλι στο μεταξύ. Ποιος είπε ότι οι άντρες μιλάνε στο sεξ;
Πολύ πολύ όμορφη
Θα ’πρεπε να το καταλάβω από τα πρώτα μας κιόλας τηλεφωνήματα, που τύχαινε να περάσουν και δέκα ολόκληρα δευτερόλεπτα πριν εκείνος ψελλίσει κάτι. «Το αμίλητο νερό, παιδί μου, έχεις πιει;» τον ρωτούσα χαριτολογώντας. Γελούσε κι έβγαζε κάτι ακατάληπτα πάνω από το ακουστικό. Το βρήκα χαριτωμένο. «Είναι σκληρός άντρας» είπα από μέσα μου, κι οι σκληροί άντρες δεν μιλάνε με τις ώρες στο τηλέφωνο σαν γυναικούλες. Μιλάνε όμως αλλού. Αυτόματα τον φαντάστηκα στο κρεβάτι με το θεληματικό πιγούνι και την αισθησιακή του φωνή να τρυπάει τ’ αφτιά μου με απίστευτα βρομόλογα. Προφανώς, με είχε φανταστεί κι εκείνος στο κρεβάτι, γιατί εκεί βρεθήκαμε δύο νύχτες αργότερα. Ε, λοιπόν, ο Στέφανος δεν έβγαλε κιχ όλη την ώρα που κάναμε sεξ. Έναν αναστεναγμό έβγαλε όλο κι όλο, αλλά μπορεί να ήταν και το κρεβάτι που έτριξε. Oύτε εγώ είπα λέξη, γιατί φοβήθηκα μη με περάσει για εξώλης και προώλης.
Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυμιλάω στο sεξ, βαριέμαι λίγο, άντε να πω κανένα «Τι μου κάνεις τώρα;» κι αυτό ήταν. Αν ο άλλος αρχίσει να απαγγέλλει όλο το Μεγάλο Εpωτικό απέξω, ξεμένω από φράσεις στα δύο πρώτα λεπτά, δεν ξέρω τι να απαντήσω. Μια φορά πανικοβλήθηκα τόσο, που είπα: «Ρε Δημήτρη, πιο σιγά, δεν τα προλαβαίνω!» (τον λέγανε Παύλο). Από την άλλη, μου αρέσει να υπάρχει ένας στοιχειώδης διάλογος, είναι πιο εpωτικό να σε αρχίσει ο άλλος στα γαλλικά, παρά να έχει σφραγισμένο το στόμα του λες και έχει κανένα μεγάλο μυστικό και δεν πρέπει να το ξεφουρνίσει, όσα βασανιστήρια κι αν του κάνουν οι Ναζί στα υπόγεια της Γκεστάπο.
Δεύτερη φορά sεξ με τον Στέφανο: νεκρική σιγή (ναι, τελικά, το κρεβάτι που έτριζε ήταν την πρώτη φορά). Αρχίζω να βαριέμαι και λέω τη φράση που χρησιμοποιεί η φίλη μου η Τάνια σε ανάλογες περιπτώσεις: «Να παραγγείλουμε καμιά πίτσα; Πείνασα». «Γιατί», μου απαντάει ανήσυχος, «συμβαίνει κάτι;». Αν υπάρχει ένα επικίνδυνο σημείο για την ψυχολογία του άντρα, είναι αυτό εδώ ακριβώς. Μη διανοηθεί ότι βαριέσαι το sεξ μαζί του, θα πέσει σε κατάθλιψη. Αποφασίζω να του πω την αλήθεια. «Καλέ όχι, πώς σου ήρθε;». Του χαϊδεύω τα μαλλιά. «Απλώς, να, μίλα μου». Με κοιτάζει απορημένος. «Και τώρα τι κάνω;» «Όχι τέτοια, άλλα. Βρομόλογα» διευκρινίζω. Σιωπή. «Εεε, είσαι όμορφη;»
Boogie nights
Σύμφωνα με μαρτυρίες γνωστών και φίλων, υπάρχουν πολλοί άντρες που προτιμούν να κάνουν έρωτα στα μουγγά. Κι αυτό είναι απολύτως λογικό, μια και ένας π.χ. αρκετά ντροπαλός χαρακτήρας δύσκολα θα βγάλει από μέσα του μια φάνκι πλευρά του εαυτού του, έστω και στις πιο ιδιωτικές στιγμές. Βέβαια, αυτά είναι σχετικά – ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει με κάποιον. Το ότι έχει εδραιωθεί η άποψη ότι οι άντρες μιλάνε στο κρεβάτι βασίζεται στη θεωρία της «μάτσο» αντρικής φύσης, που επίσης θέλει τους άντρες να μην κλαίνε. Αν μια γυναίκα, αντίθετα, αρχίσει να διαλαλεί πως στο sεξ δεν βάζει γλώσσα μέσα, θα σχηματιστεί, ακόμη και σήμερα, μια αρκετά άσχημη εντύπωση για το «ποιόν» της. Επομένως, συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ενώ υπάρχει σχεδόν ίσο ποσοστό «λαλίστατων» αντρών-γυναικών, μόνο οι πρώτοι βγαίνουν στην επιφάνεια και αυτοί δεν έχουν ιδέα ότι υπάρχουν τόσο πολλές γυναίκες εκεί έξω που γουστάρουν συζήτηση. Γι’ αυτό και τα χάνουν όταν έρχεται η ώρα.
Μια φίλη προσπαθούσε πολύ καιρό, χωρίς αποτέλεσμα, να κάνει το φίλο της να της μιλάει, μέχρι που μια μέρα άνοιξε επιτέλους το στόμα του και δεν το έχει ξανακλείσει έκτοτε. Υπόψη, δημοσίως εξακολουθεί να μην αρθρώνει παραπάνω από τρεις κουβέντες στη μισή ώρα.
Εγώ είμαι στρατηγός και τα λέω τσεκουράτα
Αυτή τη φίλη άκουσα και αποφάσισα να δοκιμάσω για μια τελευταία φορά με τον Στέφανο, που, παρ’ όλες τις απεγνωσμένες προσπάθειές μου με το καλό και με το άγριο, δεν εννοούσε να ξεστομίσει κάτι άλλο πέρα από το ότι είμαι πολύ όμορφη.
«Θέλεις να δούμε καμιά ταινία;» του κλείνω το μάτι ένα βράδυ, φορώντας ολοκαίνουρια σατέν ρόμπα μέχρι το γόνατο. «Μμμ, να δούμε» μου λέει εκείνος. Βλέπουμε. Αρχίζει ο τύπος να λέει στην τύπισσα τι θα της κάνει. «Αχ, να, ωραία τα λέει αυτός!» λέω σκύβοντας περιπαθώς προς το μέρος του. «Να, αυτό που της είπε ότι είναι σκύλα και της αξίζει, να, αυτό!». Εκείνος με κοιτάει λοξά, αμίλητος και ξανακοιτάζει προς την οθόνη. «Καλέ, άκου τι της λέει! Πού τα βρίσκει ο άτιμος ο σεναριογράφος! Εσύ δεν μου έχεις πει ποτέ τέτοια, γιατίιιιιιιι;» Με ξανακοιτάει. «Δηλαδή, θέλεις να σου λέω τέτοια;» «Ναι, ναι! Έτσι, μωρέ, για αλλαγή» του λέω εγώ κατακόκκινη και πάω και καλά να φτιάξω την κουρτίνα, που της κρεμόταν ένα ξέφτι.
Ένα τέταρτο μετά έχουμε μεταφερθεί στο κρεβάτι. «Σκύλα» λέει ο Στέφανος. «Τι είπες;» ρωτάω εγώ, προσπαθώντας να βγω έξω από τα σεντόνια για να διακρίνω μέσα στο σκοτάδι την κίνηση των χειλιών του. «Σκύλα» λέει λίγο πιο δυνατά. «Πάλι δεν ακούω!» λέω εγώ και κάνω το αφτί μου χωνί. «Σκύλα, ρε παιδί μου, σου λέω, ΣΚΥΛΑ!» αρχίζει να ουρλιάζει εκείνος. «Σταμάτα παιδί μου, θα μας ακούσουν οι γείτονες, τι σε έπιασε!» ψιθυρίζω κλείνοντάς του το στόμα τρομοκρατημένη. Από τότε, ό,τι θέλει να μου πει, το γράφει με φλούο stabilo πάνω στο σεντόνι και είμαστε όλοι πολύ ευχαριστημένοι.
Από τη Χριστίνα Μπίθα
«Χφκχοζδ» μου ψιθύρισε ο Στέφανος βραχνά στo αφτί. «Χφκχοζδ. ΤΙ;» του απάντησα εγώ έξαλλη. Ήδη το να προσπαθείς να ακούσεις τι σου λέει ο άλλος, ενώ είστε μπουρδουκλωμένοι, είναι μια διαδικασία αρκετά πολύπλοκη, πόσο μάλλον όταν ο παρτενέρ σου δεν είναι διατεθειμένος να σου πει και πολλά, κι αυτά που σου λέει του τα έχεις βγάλει εσύ με το τσιγκέλι στο μεταξύ. Ποιος είπε ότι οι άντρες μιλάνε στο sεξ;
Πολύ πολύ όμορφη
Θα ’πρεπε να το καταλάβω από τα πρώτα μας κιόλας τηλεφωνήματα, που τύχαινε να περάσουν και δέκα ολόκληρα δευτερόλεπτα πριν εκείνος ψελλίσει κάτι. «Το αμίλητο νερό, παιδί μου, έχεις πιει;» τον ρωτούσα χαριτολογώντας. Γελούσε κι έβγαζε κάτι ακατάληπτα πάνω από το ακουστικό. Το βρήκα χαριτωμένο. «Είναι σκληρός άντρας» είπα από μέσα μου, κι οι σκληροί άντρες δεν μιλάνε με τις ώρες στο τηλέφωνο σαν γυναικούλες. Μιλάνε όμως αλλού. Αυτόματα τον φαντάστηκα στο κρεβάτι με το θεληματικό πιγούνι και την αισθησιακή του φωνή να τρυπάει τ’ αφτιά μου με απίστευτα βρομόλογα. Προφανώς, με είχε φανταστεί κι εκείνος στο κρεβάτι, γιατί εκεί βρεθήκαμε δύο νύχτες αργότερα. Ε, λοιπόν, ο Στέφανος δεν έβγαλε κιχ όλη την ώρα που κάναμε sεξ. Έναν αναστεναγμό έβγαλε όλο κι όλο, αλλά μπορεί να ήταν και το κρεβάτι που έτριξε. Oύτε εγώ είπα λέξη, γιατί φοβήθηκα μη με περάσει για εξώλης και προώλης.
Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυμιλάω στο sεξ, βαριέμαι λίγο, άντε να πω κανένα «Τι μου κάνεις τώρα;» κι αυτό ήταν. Αν ο άλλος αρχίσει να απαγγέλλει όλο το Μεγάλο Εpωτικό απέξω, ξεμένω από φράσεις στα δύο πρώτα λεπτά, δεν ξέρω τι να απαντήσω. Μια φορά πανικοβλήθηκα τόσο, που είπα: «Ρε Δημήτρη, πιο σιγά, δεν τα προλαβαίνω!» (τον λέγανε Παύλο). Από την άλλη, μου αρέσει να υπάρχει ένας στοιχειώδης διάλογος, είναι πιο εpωτικό να σε αρχίσει ο άλλος στα γαλλικά, παρά να έχει σφραγισμένο το στόμα του λες και έχει κανένα μεγάλο μυστικό και δεν πρέπει να το ξεφουρνίσει, όσα βασανιστήρια κι αν του κάνουν οι Ναζί στα υπόγεια της Γκεστάπο.
Δεύτερη φορά sεξ με τον Στέφανο: νεκρική σιγή (ναι, τελικά, το κρεβάτι που έτριζε ήταν την πρώτη φορά). Αρχίζω να βαριέμαι και λέω τη φράση που χρησιμοποιεί η φίλη μου η Τάνια σε ανάλογες περιπτώσεις: «Να παραγγείλουμε καμιά πίτσα; Πείνασα». «Γιατί», μου απαντάει ανήσυχος, «συμβαίνει κάτι;». Αν υπάρχει ένα επικίνδυνο σημείο για την ψυχολογία του άντρα, είναι αυτό εδώ ακριβώς. Μη διανοηθεί ότι βαριέσαι το sεξ μαζί του, θα πέσει σε κατάθλιψη. Αποφασίζω να του πω την αλήθεια. «Καλέ όχι, πώς σου ήρθε;». Του χαϊδεύω τα μαλλιά. «Απλώς, να, μίλα μου». Με κοιτάζει απορημένος. «Και τώρα τι κάνω;» «Όχι τέτοια, άλλα. Βρομόλογα» διευκρινίζω. Σιωπή. «Εεε, είσαι όμορφη;»
Boogie nights
Σύμφωνα με μαρτυρίες γνωστών και φίλων, υπάρχουν πολλοί άντρες που προτιμούν να κάνουν έρωτα στα μουγγά. Κι αυτό είναι απολύτως λογικό, μια και ένας π.χ. αρκετά ντροπαλός χαρακτήρας δύσκολα θα βγάλει από μέσα του μια φάνκι πλευρά του εαυτού του, έστω και στις πιο ιδιωτικές στιγμές. Βέβαια, αυτά είναι σχετικά – ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει με κάποιον. Το ότι έχει εδραιωθεί η άποψη ότι οι άντρες μιλάνε στο κρεβάτι βασίζεται στη θεωρία της «μάτσο» αντρικής φύσης, που επίσης θέλει τους άντρες να μην κλαίνε. Αν μια γυναίκα, αντίθετα, αρχίσει να διαλαλεί πως στο sεξ δεν βάζει γλώσσα μέσα, θα σχηματιστεί, ακόμη και σήμερα, μια αρκετά άσχημη εντύπωση για το «ποιόν» της. Επομένως, συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ενώ υπάρχει σχεδόν ίσο ποσοστό «λαλίστατων» αντρών-γυναικών, μόνο οι πρώτοι βγαίνουν στην επιφάνεια και αυτοί δεν έχουν ιδέα ότι υπάρχουν τόσο πολλές γυναίκες εκεί έξω που γουστάρουν συζήτηση. Γι’ αυτό και τα χάνουν όταν έρχεται η ώρα.
Μια φίλη προσπαθούσε πολύ καιρό, χωρίς αποτέλεσμα, να κάνει το φίλο της να της μιλάει, μέχρι που μια μέρα άνοιξε επιτέλους το στόμα του και δεν το έχει ξανακλείσει έκτοτε. Υπόψη, δημοσίως εξακολουθεί να μην αρθρώνει παραπάνω από τρεις κουβέντες στη μισή ώρα.
Εγώ είμαι στρατηγός και τα λέω τσεκουράτα
Αυτή τη φίλη άκουσα και αποφάσισα να δοκιμάσω για μια τελευταία φορά με τον Στέφανο, που, παρ’ όλες τις απεγνωσμένες προσπάθειές μου με το καλό και με το άγριο, δεν εννοούσε να ξεστομίσει κάτι άλλο πέρα από το ότι είμαι πολύ όμορφη.
«Θέλεις να δούμε καμιά ταινία;» του κλείνω το μάτι ένα βράδυ, φορώντας ολοκαίνουρια σατέν ρόμπα μέχρι το γόνατο. «Μμμ, να δούμε» μου λέει εκείνος. Βλέπουμε. Αρχίζει ο τύπος να λέει στην τύπισσα τι θα της κάνει. «Αχ, να, ωραία τα λέει αυτός!» λέω σκύβοντας περιπαθώς προς το μέρος του. «Να, αυτό που της είπε ότι είναι σκύλα και της αξίζει, να, αυτό!». Εκείνος με κοιτάει λοξά, αμίλητος και ξανακοιτάζει προς την οθόνη. «Καλέ, άκου τι της λέει! Πού τα βρίσκει ο άτιμος ο σεναριογράφος! Εσύ δεν μου έχεις πει ποτέ τέτοια, γιατίιιιιιιι;» Με ξανακοιτάει. «Δηλαδή, θέλεις να σου λέω τέτοια;» «Ναι, ναι! Έτσι, μωρέ, για αλλαγή» του λέω εγώ κατακόκκινη και πάω και καλά να φτιάξω την κουρτίνα, που της κρεμόταν ένα ξέφτι.
Ένα τέταρτο μετά έχουμε μεταφερθεί στο κρεβάτι. «Σκύλα» λέει ο Στέφανος. «Τι είπες;» ρωτάω εγώ, προσπαθώντας να βγω έξω από τα σεντόνια για να διακρίνω μέσα στο σκοτάδι την κίνηση των χειλιών του. «Σκύλα» λέει λίγο πιο δυνατά. «Πάλι δεν ακούω!» λέω εγώ και κάνω το αφτί μου χωνί. «Σκύλα, ρε παιδί μου, σου λέω, ΣΚΥΛΑ!» αρχίζει να ουρλιάζει εκείνος. «Σταμάτα παιδί μου, θα μας ακούσουν οι γείτονες, τι σε έπιασε!» ψιθυρίζω κλείνοντάς του το στόμα τρομοκρατημένη. Από τότε, ό,τι θέλει να μου πει, το γράφει με φλούο stabilo πάνω στο σεντόνι και είμαστε όλοι πολύ ευχαριστημένοι.
http://www.cosmopolitan.gr
0 σχόλια:
Post a Comment